اگر چه عبدالحسین مقتدایی هرمزگانی نبود اما محبوب ترین استاندار تاریخ هرمزگان است که اگر کاندیدای نمایندگی مجلس شود نیاز به ستاد انتخاباتی هم ندارد.

معتقدم بازنده بازی هستیم تا فکر می کنیم توسعه تنها از آوردن فقط و فقط یک هرمزگانی میسر می شود.

کاش برای فرستادن یک هرمزگانی به سایر استان ها هم تلاش می کردیم و کمی بفکر نیروسازی از طریق سایر استان ها می بودیم.

کل بودجه عمرانی که تا شهریور امسال به استان تخصیص یافته به ۲۰۰میلیارد تومان هم نمی‌رسد در حالی که گردش مالی تنها فولاد هرمزگان ۳۰هزار میلیارد تومان در سال است.

به نظر برقراری ارتباط منطقی بین مناطق آزاد و مناطق ویژه اقتصادی و سواحل مکران با استانداری هرمزگان و آشتی مردم استان با صنایع از آمدن استاندار بومی مهمتر است.

واقعیت است که موفقیت استاندار به ارتباطات با پایتخت و شناخت منطقی از چالش ها و راهکار حل همین معضلات است که اشتغال در صدر مشکلات پایتخت اقتصادی کشور قرار دارد که رفع آن با سرمایه گذاری و تولید و احیای حقیقی واحد های راکد ارتباط مستقیم دارد.

در این شرایط اگر فرزندی از هرمزگان که فهم پیشرفت داشته و یکپارچگی استان را حفظ کند به استان بیاید قطعا جای شکرگزاری داشته و دارد اما نباید بومی گرایی در شاخصه های استانداری از توانمندی و توسعه گرایی پیشی بگیرد.

امیدوارم هر کسی با هر نگاهی که قرار است به هرمزگان بیاید بتوانیم کمک کنیم تا پروژه های استراتژیک و اولویت دار استان شتاب گرفته و در کنار پیشرفت هرمزگان شاهد خرد شدن استخوان های مردم در زیر چرخ های توسعه (مانند عسلوییه) نباشیم.

یادداشت اختصاصی:

  • نویسنده : م. شکیبا