توسعه دریامحور و اقتصاد دریا ضرورتی بی‌بدیل و تحول‌آفرین است که باید بیشتر موردتوجه قرار گیرد.

به گزارش دلفین، امنیت غذایی واژه‌ای آشنا در دهه‌های جدید است که با توجه به افزایش جمعیت جهانی، دولت‌ها به آن نگاهی ویژه دارند. دسترسی به منبعی که توان تأمین غذای جمعیت یک کشور را داشته باشد و از طرفی بتواند به توسعه اقتصاد صادرات کمک کند، موهبتی خدادادی و آرزوی بسیاری از کشورهاست که ایران ما از آن بهره‌مند است. برخورداری از زمین‌های حاصل‌خیز پهناور و سفره‌های آب زیرزمینی به همراه دانش کشاورزی که قدمتی دیرینه در این مرزوبوم دارد به همراه بهره‌مندی از دریاها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و توسعه صنایع شیلاتی در سال‌های اخیر، گوشه‌ای از نعمت‌های طبیعت ایران عزیز است.
جنوب کشور اما با سرمایه‌گذاری بر داشته‌های طبیعی خود و با تکیه‌بر توان جغرافیایی، استعداد منطقه‌ای و موقعیت خلیج‌فارس و دریای عمان، توانسته در تاریخ هزاران ساله خود با صید و صیادی، نقشی ویژه در تأمین بخشی از نیازهای غذایی مردم کشور داشته باشد و در دهه اخیر و مبتنی بر سیاست‌های نظام، به‌گونه‌ای توسعه‌دهنده دانش و علم در صنایع شیلاتی باشد که ضمن کاهش فشار به ذخایر آبزیان، با تولید محصولات دریامحور، در راه امنیت غذایی و بی‌نیازی کشور از واردات گام بردارد.
در شرایط حاضر که مسئله غذا می‌رود که به بحرانی جهانی تبدیل شود، توسعه دریامحور و اقتصاد دریا ضرورتی بی‌بدیل و تحول‌آفرین است که باید بیشتر موردتوجه قرار گیرد.
جایگاه غذا در فرهنگ جنوب کشور
جنوب ایران با فرهنگ و رسومی مختص به خود و با تأثیر مستقیم از جغرافیای هم‌جوار با دریا، پیشینه‌ای متفاوت از سایر مناطق کشور داشته است. در رأس مشاغل مردم این خطه، صیادی است و تجارت با کشورهای همسایه هم بر ذائقه ساکنان جنوب تأثیر داشته و رژیم غذایی متفاوتی برای مردم حاشیه دریا به ارمغان آورده است.
غذاهای خاص و وسوسه‌انگیز جنوب، مبتنی بر محصولات دریایی است که به بخشی از جاذبه‌های فرهنگی این منطقه تبدیل شده و توانایی این را دارد که بیشتر موردتوجه قرار گیرد.
ارزش غذایی بالا و طعم خوشایند این محصولات در کنار گسترش مفهوم سفر و گردشگری، تقاضا برای استفاده از آبزیان را بالا برده، از سوی دیگر صیدهای بی‌رویه و کاهش ذخایر آبزیان، توجه دولت را به راه‌هایی جهت حفظ ذخایر زیستی دریا را افزایش داده است و همه این‌ها در کنار گسترش علوم زیست دریا، باعث شده اقبال سرمایه‌گذاران به‌سوی صنایع شیلاتی زیاد شود به‌گونه‌ای که در حال حاضر شاهد روند رو به رشدی در حوزه مزارع پرورش میگو و پرورش ماهی در قفس در استان هستیم که به‌تبع آن، صنایع بسته‌بندی و فرآوری مواد غذایی نیز رونق یافته است.
غذا اما می‌تواند برای مردم جنوب چرخش اقتصادی بیشتری نیز داشته باشد. گردشگری خوراک یکی از جذاب‌ترین زیرشاخه‌های گردشگری است که شاید در کشور ما به‌خوبی موردتوجه قرار نگرفته و تنها در یکی از شهرهای کشور به آن پرداخته شده است. درحالی‌که گستردگی ایران ما با تنوع اقلیمی بالا، می‌تواند ظرفیتی ارزنده برای این نوع از گردشگری باشد و البته جنوب کشور و به‌صورت ویژه استان هرمزگان با بالاترین وسعت خط ساحلی و برخورداری از جزایر متعدد، کاندیدایی شایسته برای گردشگری خوراک دریایی.
مگر می‌شود کسی پیدا شود که دلش نخواهد خوراک میگو، قلیه ماهی و هواری هرمزگان آن‌هم با تنوع در طعم و مزه در هر شهر را امتحان کند. خوراک عنکاس، کولی، خرچنگ و صدف هم قطعاً به‌یک‌بار امتحان می‌ارزد به‌ویژه وقتی با میهمان‌نوازی و خونگرمی اهالی هرمزگان همراه باشد که برندی ثبت‌شده به نام جنوبی‌هاست.
گردشگری خوراک دریایی هرمزگان، گستره‌ای از تولید تا مصرف
یکی از اصلی‌ترین معیارهای سفر، غذاست. این را مرتضی حسینی یکی از سرآشپزهای جزیره قشم که در کار راه‌اندازی بوم‌گردی‌ها و فست‌فودهای دریایی خبره است، می‌گوید.
وی استفاده از دریا، غذا و آشنایی با فرهنگ و رسوم جنوب را از دلایل مهم سفر می‌داند و بر تجربه‌اندوزی مسافر در حوزه تنوع غذایی و ذائقه تأکید دارد.
حسینی گردشگری خوراک را یک پدیده اجتماعی معرفی می‌کند که می‌تواند برای جذابیت بیشتر با آشنایی کلی از مراحل و نحوه تهیه غذا تا عمل خوردن همراه باشد و با توجه به چرخه در دسترس تهیه مواد اولیه غذاهای جنوبی (آبزیان) که صید و و صیادی است، تجربه گردشگری غذا در هرمزگان می‌تواند از مراحل ابتدایی یعنی انواع صید تا نحوه آماده‌سازی متفاوت خوراک‌ها و سس‌ها و درنهایت لذت بردن از طعم‌های متفاوت همراه باشد و ضمن ساخت خاطره‌ای منحصربه‌فرد برای گردشگر، هر فردی از جامعه محلی را که به هر شکلی با غذا سروکار دارد، در گردشگری غذایی شریک کند و منتفع سازد.
هرمزگان از شمال و شمال شرق به کرمان می‌رسد، از غرب و شمال غرب با فارس و بوشهر همسایه است و از شرق در مجاورت سیستان و بلوچستان قرارگرفته و در امتداد جنوب آن، خلیج‌فارس و دریای عمان واقع‌شده‌اند. علاوه بر آن ۱۴ جزیره کوچک و بزرگ در آب‌های خلیج‌فارس در محدوده این استان، باعث شده تا بیشترین خطوط ساحلی را در مقایسه با استان‌های جنوبی دیگر کشور و البته کشورهای همسایه داشته باشد که مزیتی است برای توسعه انواع گردشگری مبتنی بر دریا و در این مبحث، گردشگری خوراک دریایی.
استان هرمزگان می‌تواند پیشگام برگزاری فم‌تریپ‌ها و رویدادهایی در حوزه صید تا پخت انواع آبزیان باشد که ضمن سودآوری برای صنایع شیلاتی، ظرفیت‌های دیگر گردشگری استان را نیز فعال سازد.
تورهای خیابانی مرتبط با خوراک، برپایی دوره‌های تخصصی پخت آبزیان در کنار معرفی ذائقه و فرهنگ اصیل مردم استان فرصتی است برای آشنایی بیشتر مردم کشور با آداب و سنن، صنایع‌دستی و تاریخ غنی این خطه.

گزارش اختصاصی: معصومه مشار

این مطلب در شنریه دلفین منتشر شده است

  • نویسنده : 1007