به گزارش دلفین، روز پرستار امسال در هرمزگان حال‌وهوایی متفاوت داشت. روزی که قرار است به نام فداکاری و مهربانی ثبت شود، این‌بار با واژه‌ای تکرارشونده همراه شد: «کمبود».

در حالی‌که پرستاران در بیمارستان‌های استان شیفت‌های طولانی‌تری را پشت سر می‌گذارند، پروژه‌های بزرگ درمانی مانند بیمارستان الحاقی شهید محمدی بندرعباس و بیمارستان جدید میناب در آستانه افتتاح‌اند. تخت‌ها آماده می‌شوند، اما نیروی کافی برای آغاز کار هنوز وجود ندارد.

براساس اعلام دانشگاه علوم پزشکی، استان هرمزگان با کمبود ۴۰۰ تا ۵۰۰ پرستار روبه‌روست؛ عددی که با بهره‌برداری از مراکز جدید درمانی حتی بیشتر خواهد شد.

پرستاران خسته و بی‌امنیت‌اند

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عبادی‌زاده، امام جمعه بندرعباس، در خطبه‌های نماز جمعه و در آستانه روز پرستار با تبریک این مناسبت گفت: میان تعداد پرستاران و بیماران تناسبی وجود ندارد و این موضوع باعث خستگی مفرط پرستاران و کاهش رضایت بیماران شده است. برخی از پرستاران به دلیل فشار کاری و کمبود امکانات مجبور به مهاجرت می‌شوند و بسیاری از آنان امنیت شغلی ندارند، زیرا با قراردادهای موقت کار می‌کنند.

او همچنین بر لزوم تفکیک شرح وظایف پرستاران و پزشکان تأکید کرد و افزود: کمبود نیرو باعث شده پرستاران ناچار به انجام کارهایی خارج از حوزه وظایف خود شوند و این مسئله در درازمدت به شأن حرفه‌ای آنان آسیب می‌زند.

عبادی‌زاده در ادامه از مسئولان خواست با افزایش آموزش‌های تخصصی و بهبود وضعیت معیشتی پرستاران، شأن و احترام این قشر را در جامعه ارتقا دهند. پرستاران ستون‌های پنهان نظام درمان هستند و باید حرمت ببینند.

توسعه بی‌نیرو، توسعه‌ای نیمه‌کاره

پژمان شاهرخی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، نیز با تأکید بر کمبود شدید نیروی پرستاری در استان گفت: در حال حاضر حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ پرستار کمتر از نیاز داریم. با راه‌اندازی مراکز جدید، این کمبود افزایش پیدا می‌کند و اگر برای تأمین نیرو چاره‌اندیشی نشود، بخشی از ظرفیت بیمارستان‌ها عملاً بدون استفاده خواهد ماند.

به گفته او، مسئله فقط جذب نیرو نیست، بلکه حفظ نیروهای موجود نیز اهمیت دارد: وقتی پرستار با قرارداد موقت کار می‌کند و آینده شغلی‌اش نامشخص است، انگیزه‌ای برای ماندن ندارد. باید امنیت شغلی و رفاه پرستاران را تقویت کنیم تا بتوانند با انرژی در خدمت بیماران باشند.

صدای خستگی در راهروهای بیمارستان

در راهروهای بیمارستان شهید محمدی یا اورژانس بندرعباس، خستگی را می‌شود دید، نه فقط در چهره‌ها، که در گام‌های آرام و سکوت‌های طولانی.

یکی از پرستاران اورژانس می‌گوید: گاهی در یک شیفت، به‌جای سه نفر، یک نفر کار می‌کند. در حالی‌که خستگی روی شانه‌ها سنگینی می‌کند، باز هم باید لبخند بزنی چون بیمار از تو امید می‌گیرد.

بسیاری از پرستاران، زنان جوانی‌اند که میان خانه و بیمارستان تقسیم شده‌اند. می‌گویند خستگی جسمی را تاب می‌آورند، اما بی‌توجهی مسئولان را نه.

آینده‌ای که باید امروز ساخته شود

بحران کمبود پرستار در هرمزگان فقط مسئله‌ای اداری نیست، یک هشدار انسانی است. اگر برای آن تصمیمی جدی گرفته نشود، بیمارستان‌های تازه‌ساز نیز چراغی بی‌نور خواهند داشت.

برای عبور از این بحران، باید سیاست‌ها از نگاه مقطعی به سمت رویکرد پایدار تغییر کند. افزایش جذب پرستاران بومی، تبدیل قراردادهای موقت به رسمی، گسترش آموزش پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان و اجرای طرح‌های حمایتی مانند تأمین مسکن و مزایای منطقه‌ای از جمله راهکارهایی است که می‌تواند از مهاجرت نیروها جلوگیری کند. توسعه بیمارستان‌ها بدون نیروی انسانی کافی، تنها نیمی از مسیر درمان است، نیم دیگر آن، ساختن انگیزه و امنیت برای پرستارانی است که ستون‌های واقعی نظام سلامت‌اند.

روز پرستار، بهانه‌ای بود برای قدردانی از مهربانی، اما در هرمزگان این روز، آیینه‌ای شد که کمبودها را نشان داد. پرستارانی که بی‌وقفه در کنار بیماران می‌مانند، بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت، امنیت شغلی و احترام‌اند.

اکنون که تخت‌ها آماده می‌شوند و بیمارستان‌ها در آستانه نفس تازه کردن‌اند، زمان آن رسیده است به فکر دل پرستاران هم باشیم، تا نظام سلامت استان نه فقط با دیوار و دستگاه، بلکه با «دل» و «امید» اداره شود.

گزارش اختصاصی