به گزارش دلفین، گسترش زاغه‌نشینی، کارنامه شکست دولت در ساماندهی سکونت‌گاه‌های غیررسمی و بافت‌های فرسوده و هم‌دستی سیستم مدیریت شهری با مافیای قدرت است. دولت در شرایط فعلی نتوانسته است براساس چشم‌انداز۲۰ ساله، افق ۱۴۰۴ و سندهای توسعه‌ی پنج ساله تا برنامه ششم و طرح‌های ملی و منطقه‌ای و آمایش سرزمینی و طرح‌های جامع و تفصیلی و هادی روستایی و برنامه‌های توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی فقر و مهاجرت را کنترل کند. براساس اصل ۳۱ قانون اساسی حق مسلم هر فرد ایرانی داشتن یک سرپناه است و دولت در عملی ساختن این اصل قانونی نیز عاجز بوده است و همین عجز پدیده زاغه‌نشینی را روز به روز گسترش داده است و آثار آن می‌شود، خودسوزی زن سرپرست خانواده با فرزند معلول.
اما چرا کار به اینجا می‌کشد؟! چرا ظالمان دوران طاغوت را سرزنش می‌کردیم برای تخریب حلبی‌آبادها اما امروز خودمان درگیر این موضوع هستیم؟
حالا که سیستم مدیریت شهری در پشت نقاب قانون‌نما از خود دفاع می‌کند، بهتر است یادآور شویم آن ظالم طاغوتی برای تخریب حلب آبادهای فقرا جایگاه قانونی داشت و برابر قانون عمل می‌کرد. ولی فراموش کرده بود که خود عامل ایجاد پدیده شهری است و این‌چنین شد فریاد مظلوم به گوش خدا رسید و حکومتش را برانداخت،
حال چند سوال برای ما مردم بی‌پاسخ‌مانده است؟ حکم تخریب تصرف ساحل در پروژه آکواریم ساحل سورو در حریم دریا چطور تبدیل شد به مجوز احداث؟ حکم تخریب تالار شهر چرا خاک می‌خورد؟ آیا مدیری از اداره ارشاد خود را سوزانده است که تخریب آن را سال‌هاست که متوقف کرده‌اید؟ چرا ساختمان‌های بدون مجوز ادارات را تخریب نمی‌کنید تا برخی مدیرکل‌ها خود را بسوزانند؟. شاید کمی هوا پاک‌تر شود و فضا آزادتر؟.
یادداشت اختصاصی: عبـدالله محترم پناه
این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است.
- نویسنده : ۱۰۰۷
Thursday, 25 April , 2024