دسترسی ها

به گزارش دلفین، گرانی ویلچر در سال‌های اخیر به‌ویژه سال جاری مشکلات متعددی را برای معلولان استان هرمزگان ایجاد کرده و سبب شده است تا آنان از فعالیت‌های روزمره بازبمانند و نقش اجتماعی آنان کمتر از گذشته شود. برای بررسی این وضعیت ناگوار و راه‌های برون‌رفت از آن گفت‌وگویی را با «محمدحسن استاد» مدیرعامل جامعه معلولین استان هرمزگان ترتیب دادیم که خلاصه‌ای از آن در ادامه آمده است.
جناب استاد در مورد چند برابر شدن قیمت ویلچر در سال‌های اخیر و اینکه افزایش قیمت ویلچر چه تأثیری بر معیشت معلولان استان داشته است، بفرمایید؟
ما از وسیله‌ای صحبت می‌کنیم که یک قشر نسبتا بزرگ از جامعه همواره به آن نیاز دارند. چون معلولان ۱۰ درصد از جامعه ما را تشکیل داده‌اند؛ و قیمت ویلچر، لوازم کمک حرکتی و توان‌بخشی به‌صورت سرسام‌آوری در حال بالا رفتن است و با نوسانات بازار ارز قیمت این وسایل به‌سرعت بالا رفته است. افزایش قیمت محصولاتی که برای معلولان نیاز اساسی محسوب می‌شود عمیقا فاجعه‌آفرین است. به‌طور مثال ما یک ویلچر را در ابتدایی سال ۹۷ باقیمت ۴۵۰ هزار تومان تهیه می‌کردیم اما امروز همان ویلچر را باقیمتی حداقل سه برابر، بین یک میلیون و ۸۰۰ هزار تا دو میلیون تومان خریداری می‌کنیم. البته یک ویلچر خوب در حدود ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان آب می‌خورد که این افزایش قیمت برای همه وسایل توان‌بخشی اتفاق افتاده در مورد عصا، سمعک، واکر و وسایل دیگر هم این افزایش قیمت وجود دارد.
این لوازم چه تأثیری بر حضور معلولان در جامعه دارد؟
این موضوع لطمه سنگینی به حضور و مشارکت معلولان در اجتماع وارد می‌کند. زمانی که مشارکت در اجتماع را از یک فرد بگیریم و حضور فرد را از جامعه محو کنید قطعاً بر همه مسائل زندگی او ازجمله معیشت، روحیه و نشاطش تأثیر می‌گذارد.
تعداد معلولانی که در استان از ویلچر استفاده می‌کنند، چقدر است؟
آمار دقیقی از معلولان نیازمند به ویلچر در دست نیست. حتی خود سازمان بهزیستی هم آمار دقیقی ندارد؛ اما مطمئناً آمار این افراد بالغ‌بر هزار نفر است. حداقل ۵۰۰ نفر افراد ضایعه نخاعی در هرمزگان زندگی می‌کنند که ۹۰ درصد آن‌ها به ویلچر نیاز دارند؛ اما ضایعه نخاعی‌های هم هستند که با عصا یا واکر هم می‌توانند تحرک داشته باشند. با توجه به برآوردی که داشته‌ایم چیزی قریب بر ۱۰۰۰ ویلچر در استان نیاز داریم. حتی ما مراجعه‌کنندگانی داشته‌ایم از خانواده‌های متوسط جامعه که برای رفت‌وآمد به بیماران یا فیزیوتراپی نیاز به ویلچر داشته‌اند و توان خرید ویلچر دو میلیون تومانی را ندارد؛ و ما در مرکز جامعه معلولین به‌صورت امانی برای مدتی ویلچر را در اختیارشان گذاشته‌ایم.
عمر مفید یک ویلچر برای یک فرد معلول دقیقاً چقدر است؟
عمر ویلچر مسلماً بستگی به استفاده فرد دارد. اگر فردی دائماً از ویلچر استفاده کند و عموماً رفت‌وآمد داشته باشد ما بیشتر از یک سال تا یک سال و نیم استفاده از یک ویلچر را توصیه نمی‌کنیم. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید هرساله ویلچرها باید آزمایش کنترل کیفیت شوند؛ یعنی همان ویلچری که به‌ظاهر سالم به نظر می‌رسد باید هرساله زیر دستگاه برود و بالانس و تعادل ویلچر کنترل شود؛ که متأسفانه این آزمایش کنترل کیفیت در ایران وجود ندارد.
در این شرایط چه باید کرد؟
با توجه به نیاز استان به ویلچر و کمبود این وسیله‌ی حرکتی ما پویشی به راه انداختیم که همچنان هم ادامه دارد. در این پویش ما با حمایت مدارس و دانش آموزان در انواع بطری‌های پلاستیکی را جمع‌آوری می‌کنیم که با جمع‌آوری انبوه و رسیدن به یک تن که حدود ۱۰۰ هزار عدد در بطری را شامل می‌شود؛ و با تحویل این در‌های بطری به مراکز بازیافت می‌توانیم تعدادی ویلچر با مشارکت مردم به‌ویژه دانش آموزان تهیه کنیم. من از طرف جامعه معلولان استان از عموم مردم دعوت می‌کنم در این پویش شرکت کنند و با جمع‌آوری در بطری هم استانی‌های نیازمند به ویلچر را حمایت کنند. الان پنج سال است که با برگزاری این فراخوان و حمایت‌های مدارس به‌ویژه مدیران مدارس دخترانه توانسته‌ایم با مشارکت دانش‌آموزان و خانواده‌هایش با هزینه فروش درب بطری سالانه تعدادی ویلچر تهیه کنیم و در اختیار معلولان استان قرار دهیم. جا دارد از مشارکت خوب مدارس، دانش آموزان و معلمان استان برای تشویق و حمایت از این پویش خداپسندانه تشکر کنیم. مسئولان جمع‌آوری بطری‌ها همواره در ساعات اداری در دفتر مرکز انجمن جامعه معلولان استان واقع در مجتمع شهید عیسی کریمی حضور دارند و عموم مردم می‌توانند برای تحویل در بطری‌های پلاستیکی به مرکز انجمن مراجعه کنند.
حمایت‌های جامعه معلولان با سایر سازمان‌ها برای افراد معلول نیازمند ویلچر چگونه است؟

ما سازمانی مردم‌نهاد هستیم. سازمانی غیردولتی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی که درآمد ما بر اساس کمک خیرین و تلاش‌های خودمان است. ویلچرهای که تهیه می‌کنیم بیشتر از حمایت‌های مردم خریداری می‌شود. بخشی هم سازمان بهزیستی کمک می‌کند اما اعتبارات هنوز پایین است.
اعطای ویلچر از سوی مرکز شما به چه نحوی است؟
مرکز ما با توجه به توانی که دارد، برای هر فرد معلولی که نیاز به ویلچر داشته باشد و نیاز او مورد تائید و تأکید مددکار قرار گیرد ضمن دریافت ویلچر قدیمی یک ویلچر سالم به‌صورت رایگان در اختیارش می‌گذارد. ویلچر قدیمی برای تعمیر به مرکز بازیابی می‌رود و به‌صورت امانی در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که دچار مشکل هستند. چون ما مراجعه‌کنندگان غیر معلول هم داریم که به ویلچر نیاز دارند و درخواست ویلچر امانی دارند و ما آن‌ها را نیز تا جای که توان داریم، حمایت می‌کنیم.

از نهادهای عمومی و دولتی درخواستی دراین‌باره نداشته‌اید؟
طی جلسه‌ای که خرداد سال ۹۷ داشتیم و در کمیسیون اعلام کردیم، به تصویب رسید که شهرداری‌ها موظف‌اند ماهیانه تعدادی ویلچر به جامعه معلولان استان اهدا کنند تا ما بتوانیم با برنامه‌ریزی تمام معلولان هرمزگان را تا آخرین نقطه حوزه استحفاظی استان پوشش بدهیم و کسی نباشد که به خاطر ویلچر در مضیقه و تنگنا قرار گیرد. این موضوع در دو مرحله انجام شد. شهرداری‌ها هر منطقه تعدادی ویلچر به مرکز اهدا کردند و مرکز ویلچرها را به‌صورت رایگان در اختیار معلولان نیازمند قرار داد اما متأسفانه تداوم نداشت و مستمر نبود؛ و با توجه به اینکه اگر ما یک‌بار ویلچر در اختیار معلول قرار دهیم باز هم یک سال و نیم یا دو سال بعد آن ویلچر مستعمل می‌شود؛ نیاز به حمایت مداوم از سوی سازمان‌ها داریم. با توجه به اینکه معلولان شغل پایداری ندارند نمی‌توان حمایت‌ها را قطع کرد؛ یعنی ما تا شغلی پایدار را برای معلولان فراهم نکرده‌ایم نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که نیاز به حمایت نداشته باشند. این نکته را هم باید متذکر شد که ما در جامعه معلولان حرفه آموری و آموزش را رایگان در اختیار افراد قرار می‌دهیم تا زمانی که فرد یک استادکار زبده و وارد بازار کار شود؛ اما متأسفانه به علت شیوع بیماری کرونا شرایط به‌نوعی است که تمامی آموزش‌های کارگاهی لغو شده است؛ و ما اکنون به‌سختی این افراد را حمایت می‌کنیم.
در پایان اگر صحبت ناگفته‌ای باقی مانده است، بفرمایید.
در منطقه سیریک جوانی معلول زندگی می‌کند که بزرگ‌ترین آرزویش داشتن یک ویلچر بود و این عمق فاجعه است. گروهی این موضوع را به ما انتقال دادند. ما از طرف مرکز انجمن یک دستگاه ویلچر را برای این جوان ارسال کردیم و چند روز بعد خوشحالی این جوان به‌صورت فایل ویدئویی برای ما ارسال شد و شادی این جوان دل ما را هم شاد کرد. امیدواریم بتوانیم این مسیر را ادامه دهیم و دل افراد بیشتری از جامعه معلولان را شاد کنیم اما در این راه نیازمند یاری سبز تمام مسئولان و اقشار مختلف هرمزگان‌نشینان هستیم.

گفتگوی اختصاصی: اوریا حمیدی

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است.

• نویسنده : ۱۰۰۷