وضعیت نامناسب هرمزگان در شاخص بیکاری نسبت به متوسط کشوری آمار قابل اتکاتری برای توصیف بازار کار استان است تا بازی رسانه‌ای با شاخص افزایش مشارکت اقتصادی چرا که مشخص شد این آمار افزایشی و به ظاهر مثبت در چه روند تولید شده است و ماحصل چه فرآیندی است.

به گزارش دلفین، اگر به آمار بیکاری کشور در سال ۱۳۹۸ نظر بیفکنیم درمی‌یابیم که نرخ بيكاري افراد ١٥ ساله و بيش‌تر نشان مي‌دهد كه ١٠,٧ درصد از جمعيت فعال بيكار بوده‌اند و این در حالی است که بررسي روند تغييرات نرخ بيكاري حاكي از آن است كه اين شاخص، نسبت به سال ١٣٩٧، ١.٥ درصد كاهش یافته است و این یعنی با در نظر نگرفتن کاهش ٠.٤ درصدی مشارکت اقتصادی، بازار کار کشور در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ به‌صورت متوسط بهبود یافت.
افزایش بیکاری هرمزگان بالاتر از میانگین کشوری
اما اگر همین آمار را در هرمزگان بررسی کنیم در‌می‌یابیم که به‌صورت متوسط در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ ، ۲٫۷ درصد بیکاری بیشتر شده است چرا که در سال ۱۳۹۷ نرخ بیکاری ۱۱٫۲ درصد بود که در سال ۱۳۹۸ به ۱۳٫۹ درصد رسید. این آمار در بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله وضعیت به‌مراتب بدتری دارد و هرمزگان از ۲۵٫۱ درصد بیکاری در سال ۱۳۹۷ به ۳۱٫۲ درصد بیکاری در سال گذشته رسید و این به معنای افزایش ۶٫۱ درصدی بیکاری این گروه سنی است.
افزایش مشارکت اقتصادی به مثابه افزایش خیل بیکاران
البته در این میان اجرای پروژه‌های ملی سبب شد تا تقاضا برای کار در استان افزایش یابد و به‌تبع آن مشارکت اقتصادی در هرمزگان از ۴۵٫۲ به ۴۸٫۷ برسد اما به نظر می‌رسد که افزایش مشارکت اقتصادی به معنای افزایش شاغلان نبوده است. در تعریف علمی جمعیت لحاظ شده برای آمار مشارکت اقتصادی مجموعه جمعیت شاغلان و بیکاران آماده‌به‌کار است اما شواهد حاکی از آن است که افزایش مشارکت اقتصادی در استان را باید همان افزایش خیل بیکاران آماده‌به‌کار بدانیم.
زنان قربانیان اصلی بیکاری در هرمزگان
اگر در آمار مقایسه‌ای بازار کار هرمزگان در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۷ کمی دقیق‌تر شویم درمی‌یابیم که بیشتر فشار ناشی از بیکاری در این دوره بر زنان و روستاییان که آسیب‌پذیری بیشتری دارند، وارد شده است. بنا بر این آمار نرخ بیکاری زنان در سال ۱۳۹۷، ۱۲٫۴ درصد بود که در سال ۱۳۹۸ به ۲۰ درصد رسید که اگر این افزایش بیکاری را با افزایش مشارکت ۲٫۳ درصدی که از متوسط افزایش مشارکت استان پایین‌تر است در کنار یکدیگر قرار دهیم متوجه می‌شویم که وضعیت زنان با ۷٫۶ درصد افزایش بیکاری نسبت به سال ۱۳۹۷ وضعیت به‌مراتب بدتری نسبت به دیگر گروه‌هاست و این آژیر خطری برای اشتغال بانوان به حساب می‌آید. این در حالی است که در این آمار مقایسه‌ای ۲٫۲ درصد نیز بر بیکاری مردان هرمزگانی افزوده شده.
وضعیت بد روستاییان
در روستاییان هرمزگان نیز نرخ بیکاری در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ افزایشی ۴٫۸ درصدی داشته و از ۸٫۸ درصد به ۱۳٫۶ درصد رسیده است و اگر افزایش ۵٫۷ درصدی مشارکت اقتصادی را در این جامعه در کنار افزایش ۴٫۸ درصدی بیکاری قرار دهیم، با اغماض می‌توانیم چنین برداشت کنیم که افزایش مشارکت اقتصادی به معنای اضافه شدن به جمعیت بیکاران در روستاها بوده است. این در حالی است که افزایش نرخ مشارکت اقتصادی در مناطق شهری هرمزگان تنها ۱٫۶ درصد برآورده شده است.
اعتماد به کدام شاخص؟!
با در نظر گرفتن این مسئله که تقریباً نیمی از هرمزگان را جامعه‌ی روستایی تشکیل می‌دهد، افزایش متوسط مشارکت اقتصادی در استان که یکی از افتخارات مسئولان است، به افزایش مشارکت اقتصادی در مناطق روستایی باز‌می‌گردد که این افزایش مشارکت نیز به‌مثابه‌ی افزوده شدن به جمعیت بیکاران است و با تحلیل این شرایط می‌توانیم دریابیم که وضعیت نامناسب هرمزگان در شاخص بیکاری نسبت به متوسط کشوری آمار قابل اتکاتری برای توصیف بازار کار استان است تا بازی رسانه‌ای با شاخص افزایش مشارکت اقتصادی چرا که مشخص شد این آمار افزایشی و به ظاهر مثبت در چه روند تولید شده است و ماحصل چه فرآیندی است.البته این نکته را نیز باید در نظر داشت که با توجه به شیوع ویروس کرونا و ضربه‌ی مهلک به اقتصاد جهان و به‌تبع آن اقتصاد ایران و هرمزگان، این شاخص‌ها اگر به‌صورت صحیح بررسی شوند در سال ۱۳۹۹ وضعیت به‌مراتب بدتری را به تصویر خواهند کشید.

تحلیل اختصاصی: پدرام مجیدی

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است.

  • نویسنده : ۱۰۰۷