کارگران آرامستان ها یکی از آسیب‌پذیرترین اقشار در مواجه با اپیدمی کرونا هستند که بدون اینکه مزایا و حقوقشان تغییری کند سختی کار آن ها را دوچندان کرده است.

«ایرج» یکی از کارکنان آرامستان «باغو» بندرعباس است، شغل او یکی از سخت‌ترین مشاغل در روزهای همه‌گیری کرونا است و این بیماری بیش از آن‌چه بر زندگی روزمره‌ی ما تأثیر گذاشته باشد، ایرج و ایرج‌ها را به خود درگیر کرده است.
به مناسبت روز جهانی کارگر گفت‌وگویی تلفنی را با این کارگر شریف ترتیب دادیم و وی در آغاز به شروع شیوع بیماری کرونا در استان اشاره کرد و گفت: روزهای بسیار دشواری بود، وحشت از کرونا جامعه را فلج کرده بود، در این میان من و همکارانم که در تماس مستقیم با فوتی‌های ناشی از کرونا بودیم، وحشتمان دوچندان بود.
ایرج ادامه داد: با ترس‌ولرز به خانه برمی‌گشتم از ترس اینکه مبادا بیمار یا ناقل باشم و جان همسر و فرزندم درخطر باشد، شب‌ها خواب نمی‌رفتم، جامعه نیز از من فراری بود، وحشت را از چشمان اطرافیانم می‌خواندم که به خاطر شرایط کارم چقدر از نزدیک شدن به من واهمه دارند، اما به آن‌ها حق می‌دادم، همه‌چیز در ابتدا بسیار پیچیده و ترسناک بود.
وی گفت: همان روزهای اول از ترس انتقال بیماری طی ۱۲ ساعت یک غسال‌خانه جدید در آرامستان بندرعباس احداث کردیم، این غسال‌خانه‌ی صحرایی از کانکس درست شد اما با مرور زمان و کم‌تر شدن اضطراب و ترس شهروندان این دو غسال‌خانه ادغام شد اما اموات همچنان در قطعات جداگانه دفن می‌شوند.
ایرج ادامه داد: در شرایط شیوع بیماری کرونا اضافه‌حقوقی بابت سختی کار نداشتیم و تنها در طول این چند مدت یک یا دو بار پاداش دریافت کردیم.
وی در رابطه با درآمدش و ناهم‌خوانی آن با هزینه‌های زندگی بیان داشت: با توجه به تورم این روزها هر قدر هم که حقوق بگیرم، باز هم پاسخ‌گو نیست، بااین‌حال قسمت آرامستان از اوضاع مطلوب‌تری نسبت به سایر قسمت‌های شهرداری بندرعباس برخوردار است و حقوق معوقه‌ای نداریم و می‌توان گفت در موعود مقرر پرداخت‌ها صورت می‌گیرد.
ایرج به نگاه شهروندان به مقام کارگر نیز اشاره و بیان کرد: سایر بخش‌ها را نمی‌دانم اما در بخشی که من شاغلم اکثر مراجعه‌کنندگان با من مهربان‌اند؛ البته ناگفته نماند که همواره و همه‌جا انسان‌های خوب و بد وجود دارد و من هم از گزند برخی افراد دور نمانده‌ام.
وی ادامه داد: به خاطر شرایط ویژه این مکان و این‌که افرادی که به آرامستان مراجعه می‌کنند، عزادار هستند و روحیه مناسبی ندارند خود ما سعی می‌کنیم حتی الامکان  به آن‌ها نزدیک نشویم تا مسئله و ناراحتی پیش نیاید.
ایرج گفت: در صورت بروز مشکل نهادهای حمایتی خاصی برای احقاق حقوق کارگران در استان وجود ندارد، شاید تنها نهاد اداره کار باشد که آن هم در طول سال یک تا دو بار برای بازرسی مراجعه می‌کند.
وی در پاسخ به این سؤال که اهمیت جامعه کارگری و لزوم احترام ویژه به این قشر را چگونه برای فرزندان خود تشریح می‌کند، گفت: به فرزندم یادآور خواهم شد که زندگی روزمره همه ما بر اساس خدماتی که کارگران ارائه می‌دهند، سپری می‌شود، اگر کارگر شهرداری نبود شهر زیر زباله مدفون می‌شد و اگر کارگر ساختمانی نبود هیچ سرپناهی وجود نداشت و ما باید همیشه قدردان کارگرها باشیم.
ایرج ادامه داد: به فرزندم خواهم گفت که هر کارگری در هر حیطه و بخشی عهده‌دار اصلی ارائه خدمات است پس باید ارزش حقیقی این جایگاه را درک کند و به آن‌ها احترام بگذارد.

 

گفت و گوی اختصاصی: شایسته سحی زاده

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است.

  • نویسنده : 1008