دسترسی ها

به گزارش دلفین، هفته‌ای که گذشت مصادف بود با سالروز تولد «گوهر تاج پژمان» نخستین گوینده رادیو و تلویزیون ملی ایران که اصالتی هرمزگانی دارد. گوهر تاج ۱۵ آبان سال ۱۳۲۴ در شهر دوبی به دنیا آمد و پس از تأسیس رادیو و تلویزیون ملی ایران در اواسط دهه چهل شمسی به‌عنوان گوینده و مجری به استخدام رادیو و تلویزیون درآمد.
صدای دل‌انگیز، تسلط بر فن بیان و ادبیات و احاطه بر فرهنگ‌ بومی از پژمان چهره‌ای محبوب در میان شنوندگان و بینندگان رادیو و تلویزیون بندرعباس ساخته بود و خودساختگی، وی را به موفقیت‌های بسیار در کار رساند.
سال گذشته و در سالروز کوچ این چهره‌ی فرهنگی گفت‌وگویی را با خواهرش «نوشین پژمان» ترتیب دادیم که وی خودساختگی گوهر تاج را تائید کرد و بیان داشت که در خانواده‌ای بزرگ شده‌اند که جنسیت معنایی نداشته است و همه فرزندان به یک‌چشم دیده می‌شدند و برابر بودند.
وی ضمن بیان این‌که در آن زمان‌ها تبعیض بین دخترها و پسرهای خانواده بیشتر مشهود بود اما در خانواده ما همه اعضا با توانمندی‌های خود دیده می‌شدند نه با جنسیت، اضافه کرد: خواهرم زن توانمندی بود و همیشه تلاش می‌کرد که با مطالعه و ارتقای خود، جایگاه خود را در جامعه حفظ کند.
گوهر تاج پژمان البته خصوصیات دیگری هم داشت که او را از بسیاری از سلبریتی‌های آن زمان منفک می‌ساخت. بنا بر اظهارات خواهری وی باوجود جایگاه ویژه‌اش در آن سال‌ها هیچ‌وقت مغرور نشد و برای اطرافیانش دوست، مشاور و راهنما و دلسوز بود و برای همه‌ی هم‌محله‌ای‌هایش به‌عنوان فردی قابل‌اتکا به‌حساب می‌آمد.
گوهر تاج درزمینه‌ی خدمات اجتماعی بسیار فعال و عضو انجمن خیریه بود. مردم محله برایش خیلی مهم بودند و عاشق شهر بندرعباس بود. شرایط این را داشت که برای ادامه زندگی به شهرهای دیگر ایران یا حتی خارج از کشور زندگی کند؛ اما وجب‌به‌وجب بندرعباس را دوست داشت و راضی نبود بندر را ترک کند.
بررسی این خصوصیات روشن می‌سازد که برای ماندگار در اذهان نیاز به عمل‌های زیبایی، موج‌سواری بر افکار عمومی و گرفتن ژست روشن‌فکری نیست و افراد شاخص با خاک‌ساری، همراهی با مردم و ارتقا سطح توانمندی خود می‌توانند برای سال‌ها در افکار عمومی ماندگار شوند و همواره از آنان به نیکی یاد شود.

گزارش اختصاصی

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

• نویسنده : 1007