به گزارش دلفین، «محمد» نام یکی از کارگرانی است که از صبح علی‌الطلوع برای تأمین معاش روزانه‌اش از منزل خارج می‌شود، به امید آن‌که شاید بتواند آن روز را با دست‌پر به منزل برگردد. آینده‌ی شغلی برای او معنایی ندارد و یک حادثه می‌تواند او را برای همیشه از چرخه‌ی کار خارج کند و برچسب ازکارافتاده بر او بزند. این کارگر در گفت‌وگو با خبرنگار دلفین با بیان اینکه یکی در پی نان است یکی در پی نام، اظهار داشت: از دیرباز تاکنون کارگران همواره مورد ظلم و تعدی قرار گرفته‌اند، کارگرانی که از وضعیت اقتصادی ثابتی برخوردار نیستند و در سایه بی‌توجهی مسئولان کمر خم کرده‌اند.
هرروز بیشتر در قعر فرو می‌رویم
محمد اظهار کرد: طی سالیان متمادی هر ساله قوانین جدیدی برای افزایش حقوق به تصویب مجلس شورای اسلامی می‌رسد اما در عمل هر سال وضعیت معیشتی کارگران بدتر می‌شود و ما بیشتر در قعر فرو می‌رویم.
وی بیان داشت: بنا به گفته مسئولان، تورم روند نزولی را طی می‌کند اما متأسفانه این اظهارات فقط در حد یک حرف است و بس! مهم عملکرد مسئولان بالادستی است که فعلاً عملکرد آن‌ها به ضرر کارگران تمام شده است.
حتی نمی‌توانیم آسوده بمیریم
وی افزود: از مسئولان می‌خواهیم که با عینک واقع بینی وضعیت شغلی‌مان را ببینند چراکه امروز به صدها و هزاران دلیل ما حتی نمی‌توانیم با خیال آسوده هم بمیریم و مرگمآن‌هم آن‌قدر خرج دارد که از خرج آن بیشتر از خود مرگ می‌ترسیم.
این کارگر هرمزگانی بیان داشت: هر چه تلاش می‌کنیم فقط دست‌وپا می‌زنیم، یک روز کار گیرمان می‌آید و باقی روزها بیکاریم و خانواده همواره با دغدغه زندگی می‌کند.
تا کی انتظار؟!
وی افزود: تا کی باید سر چهارراه خیابان‌ها به انتظار بنشینم تا شاید کسی ما را برای کار فرا بخواند، سرمایه‌ای هم از اجدادمان نداریم که بتوانیم با آن کسب‌وکار راه بیندازیم و انگار هیچ‌کس در این مملکت ما را نمی‌بیند و به فکر ما نیست.
برای لحظه‌ای خودتان را جای ما بگذارید
محمد در پایان گفت: از مسئولانی که این‌قدر دم از حمایت از کارگران و اقشار آسیب‌دیده جامعه می‌زنید، تقاضا داریم برای یک‌لحظه خودشان را جای ما قرار دهند تا سختی‌های زندگی کارگری آن هم در چنین شرایطی را درک کنند، آن‌وقت شاید بتوانند تصمیمات بهتری بگیرند.
گفت و گوی اختصاصی: قاطمه درویش پور
این مطلب در نشریه دلفین منتشز شده است
- نویسنده : 1001
Saturday, 20 April , 2024