این راننده بندرعباسی هزینه‌های تمدید بیمه را کمرشکن خواند و افزود: مسئولان کشوری و مدیران استانی یکی پس از دیگری آمدند و رفتند اما متأسفانه تاکنون هیچ اتفاق مثبتی در حوزه تاکسیرانی ایجاد نشده است.

به گزارش دلفین، رانندگی نه شب ‌و روز می‌شناسد و نه گرما و سرما، خصوصاً کار کردن به‌عنوان راننده تاکسی در این شغل پرماجرا و دردسرساز رانندگان هر ساعت و هر دقیقه با مسافران متعددی سروکار دارند و روند نامشخص درآمدها در کنار تورم افسارگسیخته تأثیر زیادی بر عدم رضایت رانندگان از این وضعیت کنونی گذاشته است و باید آنان را یکی از گروه‌های اصلی تحت‌فشار خواند.
فشار روانی و اقتصادی
چانه زدن مسافران سر کرایه تاکسی با راننده، بحث درون تاکسی، ترافیک‌ سنگین، چاله‌چوله، تصادف، قیمت‌های نامتعارف قطعات خودرو، هزینه بالای استهلاک و هزار و یک مشکل دیگر فشار روانی و اقتصادی زیادی را بر رانندگان تاکسی شهر بندرعباس وارد کرده است و ساعت‌ها کار در شبانه‌روز هم وضعیت معیشتی این گروه را تغییر نمی‌دهد و تنها باعث می‌شود که همچنان زنده بمانند. در ۲۶ آذرماه ۱۴۰۱ روز ملی حمل‌ونقل و رانندگان پا در خیابان گذاشتیم تا انعکاس‌دهنده‌ی آلام این قشر زحمتکش باشیم.
مشکلاتم تمامی ندارد
طبق معمول یک روز عادی برای انجام کارهای روزمره‌ سوار تاکسی شدم. راننده که مردی میان‌سال بود زیر لب زمزمه‌کنان با خود می‌گفت: مشکلاتم تمامی ندارد.
برحسب کنجکاوی از راننده پرسیدم اتفاقی افتاده؟ وی که نگران از وضعیت کنونی‌اش بود در پاسخ به من گفت: بیش از ۲۰ سال است که به‌عنوان راننده در سطح شهر بندرعباس مشغول به فعالیت هستم، در طول این سال‌ها با تلاش بی‌وقفه به همشهریانم خدمت کردم، نه پیشرفت اقتصادی خاصی داشته‌ام و نه ‌گاهی مسئولان بالادستی، رانندگان تاکسی را موردتکریم واقعی قرار داده‌اند.
تعیین جایگاه مناسب
این راننده تاکسی از بی نظارتی بر ناوگان حمل‌ونقل عمومی بندرعباس گلایه کرد و اظهار داشت: ای‌کاش می‌شد جایگاه ثابتی را برای رانندگان تاکسی‌های درون‌شهری تعیین کنند چراکه از یک‌سو، شب‌ها با ترافیک سنگین در مرکز شهر و محدوده‌ی «فلکه برق» و «بلوار ساحلی» مواجهیم و از سویی دیگر رانندگان خودروهای شخصی علاوه بر اینکه در جایگاه مربوط به رانندگان رسمی تاکسی پارک می‌کنند، در جایگاه تاکسیرانان به انتظار مسافر می‌نشینند.
وی تصریح کرد: پیگیری‌های متعددی را از طریق شورای اسلامی شهر بندرعباس، سازمان تاکسیرانی و شهرداری بندرعباس انجام دادیم، ولی پاسخ قانع‌کننده‌ای دریافت نکردیم.
تاکسی‌های فرسوده باید جمع‌آوری شود اما…
سر صحبت را بیشتر با وی باز کردم و در مورد کیفیت نامناسب برخی از تاکسی‌ها در شهر بندرعباس به‌عنوان شهری توریستی پرسیدم که گفت: با جمع‌آوری تاکسی‌های فرسوده در سطح شهر بندرعباس و جایگزینی آن با خودروهای نو، نه‌تنها وجهه‌ی گردشگری شهر بهتر می‌شود بلکه مقداری از مشکلات رانندگان هم کاهش خواهد یافت اما در چنین شرایط طاقت‌فرسایی که فشار اقتصادی مردم را نابود کرده است آیا می‌توان به تعویض خودروی فرسوده حتی فکر هم کرد؟ مگر ماشین لکنته ما را دولتی‌ها چقدر خریداری می‌کنند؟
وی در ادامه بیان داشت: باید ۲۸۸ میلیون تومان برای تعویض خودروی فرسوده پرداخت کنیم، اما چگونه می‌توان این مبلغ هنگفت را تهیه کرد؟ حداقل تسهیلاتی با سود کم به رانندگان تاکسیرانی بدهید تا همه رانندگان توان خرید خودروی نو را داشته باشند.
معضل قطعات یدکی
وی ابراز داشت: چند سال پیش برای تعویض دیسک و صفحه کلاچ خودرو، فقط کافی بود سه روز کار کنم تا این قطعه را خریداری می‌کردم و هم‌اکنون نه‌تنها قادر به تهیه دیسک و صفحه نیستم بلکه باید تمام دستمزدم و یک مقدار هم از جیبم پرداخت کنم تا این قطعه تعویض شود.
این راننده بندرعباسی بیان کرد: در حال حاضر قیمت دیسک و صفحه بین سه تا چهار میلیون تومان است، از شغلم راضی نیستم اما مجبورم به تلاشم ادامه دهم.
کار می‌کنیم که فقط قرض‌ها را پس بدهیم
وی گفت: شاید باورش برایتان سخت باشد اما آخر هرماه باید تمام دستمزدم را بابت قرض‌ها پرداخت کنم.
این راننده تاکسی در ادامه درد دل‌هایش ابراز داشت: متأسفانه دوهفته‌ای یک‌بار هم مجبور به تعویض روغن‌موتور ماشینم و در کمترین حالت باید ۴۰۰ هزار تومان پرداخت کنم و دیگر با این شغل به‌سختی شکم خانواده را سیر می‌کنم.
هزینه تعمیرات در بندرعباس بسیار بالاست
وی به هزینه‌های سرسام‌آور تعمیرات در هرمزگان به‌ویژه بندرعباس در مقایسه با سایر شهرهای کشور نیز اشاره کرد و گفت: این بار که ماشینم خراب شد مجبور شدم از دوست و آشنا بابت تعمیرات و تهیه باتری پول قرض بگیرم و اکنون تا خرخره زیر قرض هستم.
این راننده بندرعباسی هزینه‌های تمدید بیمه را کمرشکن خواند و افزود: مسئولان کشوری و مدیران استانی یکی پس از دیگری آمدند و رفتند اما متأسفانه تاکنون هیچ اتفاق مثبتی در حوزه تاکسیرانی ایجاد نشده است، البته من معتقدم این روزها فقط باید از خودمان انتظار داشته باشیم نه از مسئولان چراکه دیگر امید بستن به آن‌ها آب در هاون کوبیدن است.

گزارش اختصاصی: فاطمه درویش پور

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

  • نویسنده : 1007