دلفین در گزارشی اختصاصی به حواشی مراسم تودیع و معارفه مدیرکل نوسازی هرمزگان می‌پردازد.

به گزارش دلفین، پس از حرف‌وحدیث‌های بسیار نهایتاً صندلی مدیرکلی نوسازی مدارس هرمزگان دست‌خوش تغییر شد. ماجرا از این قرار است که پس از فشارهای برخی از جناح‌های سیاسی «سید فخرالدین هاشمی» در ششم اردیبهشت‌ماه مجبور به استعفا از سمت مدیرکلی نوسازی مدارس هرمزگان شد و از نهم اردیبهشت‌ماه نیز با پذیرش استعفای وی فردی به‌عنوان هماهنگ‌کننده، امور را در دست گرفت تا این‌که در روز هجدهم این ماه «مهدی باوقار» که تا پیش‌ از این معاون فنی اداره کل نوسازی مدارس هرمزگان بود، با حکم رئیس نوسازی مدارس کشور به‌عنوان سرپرست این اداره کل منصوب شد.
اعتراض استانداری هرمزگان یا اقدامی معمول؟!
اما در این مراسم برخلاف گذشته که خود استاندار یا معاونان وی حضور می‌یافتند، زارعی مدیرکل امور اجتماعی استانداری هرمزگان در مراسم حاضر شد و شاید این اقدام استانداری پیامی خاص به مسئولان کشوری و همین طور افکار عمومی باشد که مطمئناً در طول زمان این مسئله هم مشخص خواهد شد.
کنار گذاشتن رودربایستی
اما حاشیه‌های این مراسم به همین‌جا ختم نشد و سخنان پایانی فخرالدین هاشمی حسابی سروصدا به پا کرد. هاشمی ضمن اشاره به سنگ‌اندازی یکی از نمایندگان مجلس و تلاش وی برای تغییر این مدیرکل، رودربایستی‌ها را کنار گذاشت و به‌صورت عیان نام وی را فاش کرد.
مدیرکل نوسازی مدارس هرمزگان در مراسم تودیع خود ضمن سپاس از چهار نماینده‌ از پنج نماینده‌ی هرمزگان، تعاملات و همکاری‌های صورت گرفته با ایشان را خوب توصیف کرد و گفت: تعاملات ما در راستای تسریع در روند مدرسه‌سازی بود.
یک سال خودش را به در و دیوار کوبید
وی افزود: بااین‌حال یکی از نمایندگان بیش از یک سال خودش را به در و دیوار کوبید تا من را جابجا کند و در پایان نیز توانایی این کار را نداشت و راهی به پیش نبرد.
هاشمی گفت: برای چهار نماینده‌ی هرمزگان آقایان جباری، دکتر مرادی، دکتر آشوری و دکتر آرامی آرزوی توفیق دارم و صمیمانه تشکر می‌کنم و برای آقای حسین رئیسی، نماینده‌ی فعلی شرق هرمزگان نیز آرزوی عاقبت‌به‌خیری دارم.
عیان شد…
با این جملات، مشخص شد که هاشمی پیکان انتقادات خود را به سمت «حسین رئیسی» نشانه رفته و به‌صورت ضمنی وی را به دخالت در امور قوه‌ی مجریه متهم کرده است؛ موضوعی که بارها و بارها از سوی این نماینده تکذیب شده بود.

گزارش اختصاصی: زهرا شاکرمی‌نژاد

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

  • نویسنده : 1007