به گزارش دلفین، موضوع ساعت کاری همواره در طول تاریخ منشأ ستیزهای فراوان بین کارگران و تشکل‌های کارگری با کارفرمایان بوده و تاریخ سرمایه‌داری ابتدایی و سرمایه‌داری مدرن مملو از حوادث و وقایع متعدد در این خصوص است تا جایی که خون‌های بسیاری برای تعیین قانون ۸ ساعت کار در روز ریخته شد و یکم ماه می نیز به همین دلیل پاس داشته می‌شود. با این حال به نظر می‌رسد که هنوز برخی از کارفرمایان برای دست‌یابی به سود بیشتر سلامت کارگران را به مخاطره انداخته‌اند و نبود نظارت‌های کافی و تخلفات گسترده سبب شده تا این اقدام بسیار عادی جلوه کند و کسی نیز به آن اعتراضی نداشته باشد. در همین خصوص «حسین بختیاری» فعال کارگری و بازنشسته‌ی صنعت آلومینیوم هرمزگان به بیان مطالبی در این خصوص پرداخت که گوشه‌ای از آن در ادامه آمده است.
بختیاری در گفت‌وگو با دلفین استیفای حقوق کارگران را وظیفه‌ای دینی، ملی و انسانی قلمداد کرد و با استناد به ماده ۵۲ قانون کار، گفت: کارکنانی که در حوزه مشاغل سخت و زیان‌آور مشغول به فعالیت هستند باید ۲۰ سال به‌طور مستمر کار کنند تا بازنشسته شوند اما همواره برای من جای بسی سؤال بود که چگونه می‌توان با وجود شغل سخت و طاقت‌فرسا روزی ۱۲ ساعت در شیفت کار کرد و ۲۰ سال دوام آورد چراکه اصلاً چنین موضوعی امکان ندارد و جان و سلامت کارگر را به خطر می‌اندازد.
وی خاطرنشان کرد: من با توجه به تجربیاتم باید عرض کنم که افراد زیادی در این‌گونه مشاغل مشغول به فعالیت بودند اما نتوانستند حداکثر دو سال دوام بیاورند و اکنون نیز با مشکلات عدیده‌ای به لحاظ جسمانی و روحی مواجه هستند که باید وضعیت آنان به‌جد مورد ارزیابی قرار گیرد تا از تکرار آن جلوگیری شود.
از این فعال صنفی در خصوص پیگیری‌هایش برای رفع این مشکل پرسیدیم که اذعان داشت: با توجه به دغدغه‌ای که داشتم مشکلات سلامت کارگران در مشاغل سخت را با گروهی از نمایندگان مردم هرمزگان در میان گذاشتم و به ایشان اعلام کردم که کارگرانی که در مشاغل سخت و زیان‌آور مشغول به کار بوده‌اند باید در وهله‌ی نخست پایش و درمان شوند و سپس یک نسخه از مستندات پزشکی آن‌ها به دستگاه‌های تصمیم گیر ارائه شود تا در خصوص وضعیت کاری آنان بازنگری شود.
وی اظهار داشت: با این حال بعد از بررسی‌های بیشتر مشخص شد که این درخواست بنده از سر عدم اشراف نسبت به قوانین بوده و در این خصوص قوانین سفت و سختی وجود دارد و مشکل ما تنها درزمینه‌ی اجراست چراکه با توجه به جایگاه و مخاطرات شغلی، میزان کار فرد در روز مشخص شده است و باید در عمل بر اجرای صحیح آن نظارت شود.
بختیاری گفت: با مطالعه‌ی آیین‌نامه بهداشت حرفه‌ای کار متوجه شدم که در آیین‌نامه ساعت کار محدود شده و قانون‌گذار به دنبال آن بوده که فرد ۲۰ سال کار کند و پس از گذشت این مدت، سالم بازنشسته شود اما این امر ضمانت اجرایی ندارد و کارفرمایان حقوق کارگران را پایمال می‌کنند.
از وی درباره‌ی نهاد نظارت‌کننده بر این قوانین پرسیدیم که گفت: در خصوص ساعات و شرایط کاری مشاغل سخت و زیان‌آور، وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی با همکاری وزارت بهداشت، قوانین مرتبط را به کارفرمایان گوشزد می‌کنند، وظیفه‌ی نظارت بر آن را بر عهده دارند و در قانونی نیز آمده است که اگر کارفرما از قوانین سرپیچی کند، مجرم شناخته شود.
بختیاری ضمن اشاره به این‌که با وجود تأکید در قوانین کار، در قانون مناطق ویژه اقتصادی به‌هیچ‌عنوان در خصوص مشاغل سخت و زیان‌آور سخنی به میان نیامده است، گفت: چرا باید در نظام اسلامی چنین قوانینی که برده‌داری محض است، اجرا شود؟
وی در پایان به‌صورت مصداقی گفت: کارکنان شاغل در شرکت‌های فولادی هرمزگان و حتی آلومینیوم در مجاورت کوره‌های هزاران درجه و آلودگی‌های شدید در روز ۱۲ ساعت کار می‌کنند و این کار فاجعه بار را باید برای ۳۰ سال نیز انجام دهند و تازه بعد از بازنشستگی آگاهی یا جرئت شکایت پیدا می‌کنند که اعلام دارند آیین‌نامه به‌درستی اجرا نشده است اما سلامت آنان به‌هیچ‌عنوان با شکایت بازنخواهد گشت.
گفت و گوی اختصاصی: پدرام مجیدی
این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است
- نویسنده : 1001
Thursday, 25 April , 2024