دسترسی ها

با عباس زائری به‌واسطه کار مطالبه‌گری در حوزه محیط‌زیست آشنا شدم. با اینکه حرکت برایش سخت بود ولی با صندلی چرخ‌دار خود در مراسمات مختلف حضور پیدا می‌کرد. عباس همه را به‌واسطه خوش‌رویی به سمت خویش می‌کشاند، فرقی نمی‌کرد استاندار، فرماندار، سلبریتی یا هر کس دیگری باشد و تمام دغدغه‌اش بحران آب میناب بود و همه‌جا آن را فریاد می‌زد.
معلولیت محدودیت نبود
توی شهر و دانشگاه بیشتر عباس زائری را مهندس صدا می‌زدند و در کل عباس زبانزد خاص و عام بود و توانست با اراده فولادین مدرک کارشناسی ارشد مهندسی نرم‌افزار را از دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس دریافت کند.
معلولیت برای او هیچ‌گاه محدودیت محسوب نشد و تا آخرین روزهای زندگی خود دست از کارهای عام‌المنفعه برنداشت. چاپ کتاب «فصل شاعرانگی کوزت» آخرین یادگاری عباس برای مردم بود که وی تمام عواید کتاب را به بیماران سرطانی اختصاص داد.
دغدغه‌های مهندس
دغدغه‌های اصلی مهندس مسائل زیست‌محیطی بود و همیشه فروچاله‌های دشت میناب و اجرای برنامه‌های پرنشاط برای مردم را پیگیری می‌کرد. برای نخستین بار با تمام محدودیت‌ها چندین برنامه فرهنگی را در میناب تهیه‌کنندگی کرد که قطعاً از ذهن مردم فراموش نخواهد شد و حتماً با یادگاری‌های که عباس برای مردم به یادگار گذاشته است هیچ‌گاه نیز از ذهن‌ها فراموش نخواهد شد.
عباس مدتی بود در حوزه فناوری دانشگاه آزاد واحد میناب مشغول به کار شده بود، من ورودی مهر ۱۳۹۷ دانشگاه بودم و جای عباس همیشه دفتر اساتید دانشگاه بود. خوش‌رویی و جذابیتش از فرسنگ‌ها آدم را می‌گرفت و واقعاً دوست داشتم همیشه به او سر بزنم.
محبوبیت عباس
درواقع در دانشگاه هم محبوب همه بود. رئیس دانشگاه، کارکنان، اساتید و دانشجویان را با شیرین‌زبانی که داشت به خود جذب می‌کرد و شخصیتی کاریزماتیک داشت. شانزدهم آذر بود، روز دانشجو، مثل همیشه برنامه‌ای متفاوت برای دانشجویان اجرا کرد که خاص، ویژه و متفاوت بود، این برنامه از‌ آخرین یادگاری‌های عباس برای دانشجویان، دوستان و کارکنان دانشگاه بود که مطمئناً تا همیشه در خاطره‌ی حاضران جاودانه خواهد ماند.
آخرین دیدارها
فاصله‌ یا همان فرجه بین کلاس‌ها و امتحانات شروع شد ارتباط حضوری‌مان کم شد ولی گاهی به‌صورت مجازی حال و احوال می‌کردیم. وقتی امتحانات شروع شد سعی می‌کردم دقایقی زودتر بروم تا عباس را از نزدیک در سالن ببینم. او برای همه دوست‌داشتنی بود و آشنا و غیر آشنا هم فرقی نمی‌کرد. زمان امتحانات او را می‌دیدم حالا یا قبل از شروع زمان امتحان یا بعد از پایان امتحان و با او هم‌کلام می‌شدم. بالاخره امتحانات هم تمام شد.
خبری که ای‌کاش دروغ بود
صبح روز دهم بهمن‌ماه ۱۳۹۷ بود که خبری همه‌ی شهر را حیرت‌زده کرد «عباس زائری چهره علمی، فرهنگی و فعال زیست‌محیطی میناب درگذشت» هیچ‌کس باور نمی‌کرد عباس از بین ما رفته است. عباس از بین ما رفت ولی با به‌جای گذاشتن یادگاری‌های خود فراموش نخواهد شد.

یادداشت اختصاصی:مهدی ذاکری

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

• نویسنده : 1001