دسترسی ها

به گزارش دلفین، نمي‌شود مخاطب حرفه‌اي شعر امروز بود و پگاه احمدي را نشناخت. زني که در شعرهايش شديداً زن است؛ شديداً حس دارد و کنترل، شديداً شعر است اين شاعر دوست‌داشتني.

پگاه احمدي در سال هفتاد که اولين شعرش در «تکاپو» چاپ شد تنها هفده سال داشت ولي از همان ابتدا مي‌شد به پتانسيل بالاي او پي برد.

پگاه احمدي به‌سرعت خود را به‌عنوان شاعر و مترجمي مطرح به جامعه‌ي ادبيات پارسي معرفي کرد و توانست لقب «فروغي ديگر» را از بسياري از منتقدين بگيرد و اين تحسين‌ها به اشتياق بيشتر احمدي منجر شد.

اين زن توانا و خلاق که ليسانس زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه تهران را نيز داراست تاکنون سه مجموعه شعر با عناوين: «روي سُل ِ پاياني»، «کادِنس»، «تحشيه بر ديوار ِ خانگي» و «اين روزهايم گلوست» منتشر کرده که اين کتاب‌ها با اقبال فراواني روبه‌رو شده‌اند.

شعرهاي احمدي با زباني ساده فضايي عجيب مي‌آفريند. مي‌توان به ميزان قابل‌توجهي پرواز از واقعيت به حقيقت را در آثارش ديد. او مي‌خواهد حقيقتي دست‌نيافتني را براي مخاطب، دست‌يافتني کند؛ ملموس نمايد و امکان تجربه‌ي غيرمستقيم آن را مهيا سازد. گروهي از منتقدان زبان احمدي را زبان مرده مي‌نامند. آن‌ها بر اين باورند که اين زبان مرده از کارکرد خود بازنمانده بلکه با متفاوت شدن، خود را برجسته ساخته. بين شعر احمدي و جريان اصلي شعر فارسي فاصله زيادي است اين فاصله فقط از بي‌زباني شعر احمدي ناشي نمي‌شود اما بارزترين دليلش همين زبان مرده‌ي احمدي است. او اين زبان را مي‌شناسد و هنرمندانه آن را به کار مي‌بندد و از اين طريق آثارش را از ظرافت‌هايي برخوردار مي‌کند که خاصِ خود اوست. شعر خاص پگاه احمدي!

زن بودن احمدي فرسنگ‌ها از خودش جلوتر حرکت مي‌کند تا جايي که انسانِ شاعر در مؤنث او حل مي‌شود و زن واقعي فراجنسيتي را به نمايش مي‌گذارد. شاعر به چيزهايي اعتراض مي‌کند که خودش تجربه کرده و دوست دارد مخاطبانش نيز تجربه کنند.

از ديگر ويژگي‌هاي شعر احمدي مي‌توان به ذهني بودن آن اشاره کرد. ذهن بي‌پروا حرکت مي‌کند و سطرهايي مي‌آفريند که گاه بندهايش چنان خيال‌انگيز مي‌گردد که به شعر سبک هندي نزديک مي‌شود و گاهي تصاويري سورئاليستي پديد مي‌آورد که تفاسير متعدد را ميسر مي‌سازد.

احمدي منتخبي از شعرهاي سيلويا پلات را با عنوان «آواز عاشقانه‌ي دختر ديوانه» نيز ترجمه کرده که مجموعه‌اي خواندني است.

از ديگر آثار تحقيقي و تحليلي پگاه احمدي مي‌توان به «شعر زن از آغاز تا امروز» و «آنتولوژي جامع شعر زنان ايراني» اشاره کرد.

گزارش اختصاصی: زهرا بیگلری

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

• نویسنده : 1007