کامج از چهره های مطرح نزد اهالی ورزش هرمزگان است و هم‌اکنون دبیری هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان را بر عهده دارد.

به گزارش دلفین، «حسن کامجو» دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان است. وی در سال ۱۳۴۰ در سیرجان دیده به جهان گشود و از سن چهار سالگی تاکنون در بندرعباس زندگی می‌کند. وی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱، خدمت سربازی را در لشکر ۹۲ زرهی اهواز به پایان رساند. سه ماه بعد از پایان خدمت سربازی به‌عنوان بسیجی، مجدداً به جبهه‌های جنگ اعزام شد و در عملیات‌های «بیت‌المقدس»، «فتح المبین»، «تپه‌های الله‌اکبر»، «والفجر ۳» شرکت کرد. وی در جریان عملیات «تپه‌های الله‌اکبر» از ناحیه لب و دهان و همچنین در عملیات «والفجر ۳» از ناحیه سر مجروح شد و به درجه جانبازی نائل آمد و پس از آن به استان هرمزگان بازگشت. کامج از چهره های مطرح نزد اهالی ورزش هرمزگان است و هم‌اکنون دبیری هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان را بر عهده دارد. به سراغ این چهره‌ی ورزشی رفتیم تا بیشتر او را بشناسیم و به مخاطبان دلفین نیز بشناسانیم.
۲۷ سال سرمربیگری تیم بسکتبال با ویلچر هرمزگان
کامجو با بیان این‌که ۲۷ سال است که هدایت تیم بسکتبال با ویلچر استان هرمزگان را بر عهده دارد، گفت: از سال ۱۳۷۷ به مدت پنج سال مسئولیت ورزش مدارس استان هرمزگان را به عهده داشتم و در این مدت به‌منظور توسعه فضاهای ورزشی مدارس هرمزگان ازجمله احداث خوابگاه ورزشی شهید حسین یزدی، احداث استخر فرهنگیان، احداث سالن سقف بلند در شهرستان میناب، احداث ۲۰ سالن سقف کوتاه در تمام مناطق ورزش مدارس استان، تأمین تجهیزات ورزشی در مدارس استان و همچنین آموزش مربیان در رشته مختلف ورزشی را انجام داده‌ام و از سال ۱۳۹۰ هم به پیشنهاد «احمد مرادی» رئیس هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان به‌عنوان دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان هرمزگان منصوب شدم.
تنها مربی بین‌المللی بسکتبال استان هستم
کامجو ابراز داشت: من در سال‌های متوالی به‌عنوان مربی تیم‌های مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان بودم و تنها مربی بین‌المللی بسکتبال هرمزگان هستم و ازجمله افتخاراتم در این سال‌های اخیر تربیت ورزشکاران بسکتبال با ویلچر و بسکتبال ایستاده است.
مدیون ناصرم
از کامجو در رابطه با دلایل استمرار فعالیتش در حوزه‌ی ورزش پرسیدیم و وی ابراز داشت: من تمام این تلاش‌ها را مدیون برادر مرحومم «ناصر کامجو» بنیان‌گذار بسکتبال هرمزگان هستم.
دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان در ادامه از عشق وافرش به ورزش گفت و افزود: یکی از بزرگ‌ترین آرزوهایم احداث مجموعه ورزشی دانش آموزان بود و در همین راستا پیگیرهای زیادی برای اخذ زمین چهار هکتاری واقع در بلوار امام حسین در زمان انتصاب سعیدی به‌عنوان مدیرکل آموزش‌وپرورش هرمزگان و عبدالحسن مقتدایی استاندار اسبق هرمزگان انجام دادم.
آرزویی که بر باد رفت
وی در ادامه گفت: در سال ۱۳۸۱ زمین جهت احداث مجموعه عظیم ورزش دانش‌آموزی اختصاص داده شد و استاندار سابق هم به‌منظور ساخت این پروژه عظیم ورزشی بالغ‌بر ۲۰۰ میلیون تومان در نظر گرفت، اما متأسفانه با لغو مسئولیتم درحوزه ورزش مدارس هرمزگان، این پروژه عظیم ورزشی احداث نشد و به مدرسه تبدیل شد.
افتخارات در حوزه ورزش معلولان
وی اضافه کرد: ورزش جانبازان و معلولان هرمزگان افتخارات زیادی در عرصه‌های بین‌المللی و استانی کسب کرده است، به عنوان مثال در مسابقات ورزشی در مقطع ابتدایی مدال نقره، مقطع نوجوانان ایران مدال برنز و در مقطع جوانان عنوان تیم چهارم کشور را کسب کردیم.
دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان گفت: در سال ۱۳۹۴ هم به‌عنوان سرپرست تیم ملی بسکتبال با ویلچر و در سال ۱۳۸۶ به‌عنوان مربی برتر سال هرمزگان برگزیده شدم.
وی یادآور شد: سال ۱۴۰۰ در «گروه ج» هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان در بین ۱۲ استان با کسب ۶۷۵ امتیاز اول شدیم و در سطح کشور رتبه ۱۱ را کسب کرد و این افتخارات را مدیون مربیان و ورزشکاران جانبازان و معلولان استان هستیم و این ورزشکاران با تلاش‌های وافر برای استان و کشور مدال‌آور شدند و افتخاراتی را برای این مرزبوم به ارمغان آوردند.
کاهش دغدغه ورزشکاران معلول
کامجو در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: با حمایت‌های «احمد مرادی» نماینده مردم هرمزگان در مجلس و رئیس هیئت جانبازان و معلولان استان و همچنین مشارکت خیران یک سالن کاملاً مجزا ورزشی توأم با یک سالن بدن‌سازی با تجهیزات کامل برای ورزشکاران جانباز و معلولان و یک خوابگاه ورزشی نیز برای ورزشکاران استان و شهرستان احداث کردیم و خدا را شاکریم که از این بابت ورزشکاران ما با کمبود مواجه نیستند.
وی در خصوص ایاب و ذهاب ورزشکاران جانباز و معلول به محل تمرینات گفت: ورزشکاران جانباز و معلول در سراسر هرمزگان برای رفتن به سر تمریناتشان به‌وسیله ایاب و ذهاب نیاز دارند و در همین راستا سعی‌مان بر این بود با بودجه‌ای که از طریق هزینه‌های سالن ورزشی و همچنین مشارکت خیران به دست می‌آید به‌نوعی ورزشکاران را به‌موقع سر تمریناتشان حاضر کنیم.
اقدامات در سال ۱۴۰۰
دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان در پاسخ به پرسش خبرنگار دلفین در رابطه با فعالیت‌های هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان در سال ۱۴۰۰ نیز ابراز داشت: اعزام تیم بسکتبال با ویلچر به مسابقات لیگ باشگاهی و کسب مقام سوم در سطح کشور، کسب مقام والیبال نشسته آقایان در لیگ دسته یک کشور و همچنین کسب مقام چهارم والیبال نشسته بانوان در لیگ برتر کشور بود.
کامجو در ادامه بیان داشت: در رشته دوومیدانی آقایان و بانوان، والیبال نشسته و بسکتبال با ویلچر و رشته تیراندازی مقام‌های خوبی را کسب کردیم و این افتخارات با تلاش‌های بی‌وقفه و فعالیت‌های مستمر ورزشکاران ما امکان‌پذیر شد و همچنین اعزام ورزشکاران به مسابقات قهرمانی کشور و اردوهای تیم ملی و لیگ باشگاهی، برگزاری مراسم تجلیل از خبرنگاران و حامیان ورزش، برگزاری هفته پارالمپیک در شهر بندرعباس و… در رابطه با فعالیت‌های سال گذشته بود.
راه اندازی بوچیا
دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان با اشاره به اینکه برای استعدادیابی جانبازان و معلولان در سال جاری برنامه‌هایی در دستور کار داریم، در ادامه اظهار داشت: درصدد آنیم ورزش «بوچیا» را که در زمره سخت‌ترین ورزش برای معلولان و جانبازان محسوب می‌شود در استان هرمزگان راه‌اندازی کنیم و در همین راستا با فرشید معنایی رئیس انجمن ضایعات نخاعی هرمزگان صحبت کردیم و به ما قول مساعدت و همکاری را دادند و همچنین در نظر داریم که رشته شنا و فوتسال را در استان هرمزگان راه‌اندازی و رشته تیراندازی جانبازان و معلولان را فعال‌تر کنیم.
درخواست از مسئولان هرمزگانی
وی اضافه کرد: با تلاش‌های وافر از طریق شورای اسلامی شهر بندرعباس، سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری و شهرداری مرکزی برای احقاق حق هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان پیگیری‌های زیادی انجام دادم تا حق هیئت ورزش جانبازان و معلولان را در قانون شهرداری به تصویب رسیده است، بستانم.
دبیر هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان در پایان گفت: اما متأسفانه از هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان هرمزگان تا به اکنون حمایت نشده است، شاید باید گفت آنان توفیق خدمت‌رسانی به این قشر ورزشی را ندارد.

گفت و گوی اختصاصی: فاطمه درویش‌پور

این مطلب در نشریه دلفین منتشر شده است

  • نویسنده : 1001