وزیر نفت در نامه ای مفصل به وزیر صمت نسبت به مشکلات مدیریتی، انحلال و ادغام منابع انسانی و نبود ثبات در ایزوایکو برای انجام پروژه های پارس جنوبی ابراز نگرانی کرده است.

به گزارش دلفین، به گواه هر فرد متخصصی که امروز از نزدیک شرایط صنعت کشور در حوزه ی ساخت و تعمیرات کشتی ها و سازه های دریایی را دنبال می کند، مجتمع کشتی سازی و صنایع فراساحل ایران به عنوان یکی از مجموعه های بزرگ کشور و منطقه روزهای خوبی را سپری نمی کند.

اعتبار در حال تخریب

این در حالی است که این مجتمع طی سال های اخیر در بخش های ساخت و تعمیر انواع شناور کوچک ، متوسط و بزرگ، ساخت و تعمیر انواع سازه های نفت و گاز همچون ریگ های حفاری و سکوهای بهره برداری نفت و گاز فعالیت موثر و چشمگیر داشته است و شرایط امروز به هیچ عنوان زیبنده‌ی نام این مجموعه نیست.

ترس بازگشت به «کشتی نسازی»

البته کشتی سازی امروز روزگاری به «کشتی نسازی» معروف بود و به جرات می توان گفت غیر از دوره مدیریت ۱۰ ساله حمید رضائیان اصل که از دوران نسبتا خوب این مجتمع بود، دوره‌ی موفق دیگری در این مجموعه تجربه نشده است چرا تنها در دوره رضاییان بود که کشتی سازی با خروج از رکود توانست طی ارتباطی منسجم با مجموعه های ملی نفتکش و کشتیرانی جمهوری اسلامی، وزارت نفت، شرکت ملی حفاری، مجموعه حفاری شمال و چندین مجموعه صنعتی بزرگ و کوچک دیگر زمینه فعالیت، شکوفایی، اعتماد و جذب پروژه را در بخش‌های مختلف فراهم سازد و طی ادوار اخیر این مجموعه در رکود و بحران دائمی به سر برده است.

عقبگرد به سمت چالش

پس از حمید رضائیان اصل حضور چند ماهه اسماعیل صادقی به عنوان سرپرست این مجموعه صنعتی نیز با چالش ها و حواشی موجه بود اما از زمان حضور سلمان ضربی علی رغم حمایت ها و همکاری نهادهای مختلف و مسئولان با این مجتمع در جهت کمک به پویایی و حرکت رو به رشد صنعت دریایی مشکلات برطرف نشد و روز به روز شاهد حرکت رو به عقب این صنعت مهم و استراتژیک هستیم.

گوشه ای از مشکلات

در این برهه مشکلاتی همچون خروج مهندسان و مدیران با تجربه از مجتمع، نارضایتی و بی انگیزگی پرسنل، عدم ارتباطات منسجم و قوی با کارفرمایان عمده همچون کشتی رانی و شرکت ملی نفتکش، عدم توانایی در جذب پروژه، استفاده غیربهینه از منابع انسانی و تزلزل و بی ثباتی در سطوح مختلف مدیران شدت یافت و هر روز بر ابعاد مختلف سومدیریت و تشنج و اعتصاب مدیران و کارگران افزوده شد.

اگر چه در ابتدا سلمان ضربی با وعده هایی همچون بهبود شرایط و معیشت پرسنل، توافق با شرکت ملی نفتکش و کشتی رانی جمهوری اسلامی در جذب شش فروند نفتکش و شش فروند کشتی کانتینر بر، استفاده از مدیران بومی و ارتقا و توسعه توانست فضای امیدواری را در مخاطبان خود ایجاد کند اما هر چه گذشت شعاری بودن این حرف ها بیشتر نمایان شد تا جایی که مساله استخدام فرزند جوانش در دفتر تهران این شرکت با حقوق چند ده میلیونی به محافل خبری نیز راه یافت.

وعده های پوچ

در ابتدا تیم مدیریتی ضربی از تصویب و اجرایی شدن طرح طبقه بندی مشاغل صحبت بیان آورد اما کاری از پیش نرفت و مجموعه ای بزرگ با شخصیتی بین المللی که باید با صنایع بزرگ دنیا مقایسه شود، همچنان از نظر پرداخت حقوق و مزایای پرسنل پایین ترین نرخ دستمزد و همچنین نازل ترین سطح خدمات بیمه ای و رفاهی را در جهان دارد.

استاندار هرمزگان ورود کند

در شرایطی که مجموعه ایزوایکو با نارضایتی داخلی و بیرونی مواجه است و در تازه ترین مورد وزیر نفت در نامه ای مفصل به وزیر صمت نسبت به مشکلات مدیریتی، انحلال و ادغام منابع انسانی و نبود ثبات در ایزوایکو برای انجام پروژه های پارس جنوبی ابراز نگرانی کرده استایایزوایکو، انتظار می رود استاندار هرمزگان به عنوان عالی ترین مقام دولتی در هرمزگان و نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی در جهت حل مشکلات و نجات این زیرساخت بزرگ گام بردارند و این موضوع دچار سیاسی بازی نشود تا یک بار برای همیشه مقوله مدیران پروازی و تصمیم گیری های سلیقه ای و برخوردهای شخصی در این صنعت برچیده بشود.

 

گزارش اختصاصی: زهرا شاکرمی