دسترسی ها

به گزارش دلفین، اصغر بشارتی عکاس، کارگردان و مستندساز هرمزگانی است که از نزدیک به دو دهه‌ پیش تاکنون در این عرصه فعالیت داشته و امروز چهره‌ای قابل‌اتکا در استان به‌حساب می‌آید و در جشنواره‌های مختلف ملی و بین‌المللی نیز افتخارآفرینی کرده است. برای آشنایی بیشتر مخاطبان دلفین با این هنرمند، گفت‌وگویی اختصاصی را ترتیب دادیم که خلاصه‌ای از آن در ادامه آمده است.
آقای بشارتی از وقتی که در اختیار ما قرار دادید سپاسگزارم. لطفاً به‌عنوان پرسش نخست بفرمایید که آشنایی شما با دنیای عکاسی، سینما و هنر چگونه شکل گرفت؟
من سال ۱۳۸۵ با فعالیت در خبرگزاری کارم را آغاز کردم و تصمیم گرفتم در کنار تهیه‌ی خبر، عکاسی را هم ادامه دهم و در سال ۱۳۸۶ دوربینی تهیه کردم و رسماً از فروردین همان سال عکاسی را به‌صورت جدی دنبال کردم.
شاید سؤالی کلیشه‌ای باشد اما می‌خواهم بدانم که بزرگ‌ترین هدف شما از هنر چیست؟
بزرگ‌ترین هدف من این است که به آرزوهایی که در عرصه‌ی هنر برای خودم ترسیم کرده‌ام برسم. به همین جهت نیز به‌جای اینکه اوقات فراغتم را توی خانه بگذرانم، به دنبال سوژه برای عکاسی و فیلم‌سازی هستم.
آیا تابه‌حال در عرصه هنر احساس ناامیدی کرده‌اید؟
در سال ۱۳۸۹ شرایطی پیش آمد که عکاسی را کنار گذاشتم و حتی به این نتیجه رسیدم که تجهیزاتم را بفروشم؛ اما یکی از دوستانم مرا منصرف کرد. اندیشه ملاحی پور گفت: «صبر کن، عجله نداشته باش، همه‌چیز درست می‌شود» و این شد که در سال ۹۰ بار دیگر وارد دنیای هنر شدم.
شما در جشنواره‌های مختلف شرکتی داشته‌اید و جوایز متعددی را نیز کسب کرده‌اید. آیا آ‌ن‌چه را از هنر می‌خواستید به دست آورده‌اید؟
واقعیت این است که من هرچه جلوتر می‌رفتم می‌دیدم هنوز عقبم و باید ایده‌های جدیدتری را به کار و مباحث نویی را فرا بگیرم. معتقدم در هنر هنوز اول راه هستم و هرچه جلوتر می‌روم، می‌بینم هنوز دانشم اندک است و باید بیشتر تلاش کنم.
هنر شغل شماست یا فعالیتی تفننی و از سر علاقه؟
من کارم را در وهله‌ی نخست دلی انجام می‌دهم، بعد از آن‌که نگاه کردم اگر آن چیزی می‌خواستم موردقبول خودم و دوستان بود، برای جشنواره ارسال می‌کنم. خودم بر این باورم که تفاوت من با بقیه هنرمندان چیزی نیست و خداوند زیبایی‌هایی را در اختیار ما قرار داده که ما آن‌ها را به کار ببندیم و قاب کنیم.
در کنار هنر به چه‌کاری مشغول هستید؟
من شرایط سخت بسیاری دارم و کارمند روابط عمومی هستم. کارمند روابط عمومی بودن یعنی شما هیچ تعطیلی نداری و باید ۲۴ ساعت در حال کار و در دسترس باشی. این موضوع شرایط را کمی پیچیده می‌کند. من درواقع عکاس هستم چون بیشتر هزینه‌های زندگی‌ام از طریق فروش عکس به دست می‌آورم و فیلم‌سازی تفریح بنده است.
توصیه شما به نسل جدید و افرادی که تازه‌ وارد عرصه‌ی عکاسی و سینما شده‌اند، چیست؟
من بیشتر فیلم‌ها و عکس‌هایم را با موبایل کار کردم. می‌خواهم بگویم با کمترین امکانات هم می‌شود فیلم ساخت و عکس گرفت. تنها چیزی که می‌خواهم به هنرمندان جوان بگویم این است که تا می‌توانند فیلم کوتاه کار کنند، فیلم کوتاه سخت‌تر از فیلم بلند است اما هنرمندان جوان نباید بترسند. حتماً نباید برای جشنواره فیلم کار کرد و توصیه می‌کنم این گروه برای دل خودشان کار کنند. اگر به دل خودشان نشست پس از آن برای جشنواره ارسال کنند؛ اما متأسفانه جوانان این دوره غرور بدی به سراغشان آمده؛ به فرض مثال یک جوان پلانی خوب یا عکسی استاندارد می‌گیرد و پس از آن احساس می‌کند خدای عکاسی و فیلم‌سازی شده‌ که متأسفانه این راه اشتباه است و آسیب‌‌های بسیاری در پی دارد.

• نویسنده : 1001